تفسیر غزل
چهارشنبه, ۱۱ بهمن ۱۳۹۶، ۰۱:۰۰ ب.ظ
همه کارم ز خودکامی به بد نامی کشید آخر
نهان کی ماند آن رازی کزو سازند محفلها
معنی بیت: سرانجام سرکشی و خود رایی در عشق، بدنامی است و این سری نیست که درون پرده باقی بماند، نقل مجالس خواهد شد.
زیرساخت اندیشه شاعر: خود کامگی در عشق، سبب رنجیدن می شود.
صنعت: استفهام انکاری در مصرع دوم
پ.ن: استفهام انکاری نوعی پرسش است که برای نفی به کار می رود و نیازی به پاسخ نیست.
ادامه دارد...