تفسیر غزل

حضوری گر همی خواهی ازو غایب مشو حافظ

متی ما تلق من تهوی دع الدنیا و اهملها

معنی بیت:  اگر سودای وصل مدام داری، دنیا و اسبابش را فروگذار و چون محبوب را دیدی، دیگر از او غافل مشو

آرایه: تلمیع در مصرع دوم 

زیرساخت اندیشه شاعر: غافل نشدن از معشوق، رها کردن امور دنیوی

جمع بندی غزل:

معشوق جلوه گری می کند و عاشق بدنامی می کشد! کام عاشق از وصل شیرین نشده تلخی فراق از راه می رسد! امر به تسلیم محض است و اسباب تسلیم فرو گذاردن دنیا! حضور مدام فقط به سبب عدم غفلت است و حیات مانع جمعیت خاطر!

تو خود حجاب خودی از میان برخیز!