سخن بزرگان

بر هیچ کسم نه مهر مانده است نه کین

یک باره بشسته دست از دنیی و دین

در گوشه نشسته‌ام به فسقی مشغول

هرگز که شنیده فاسق گوشه‌نشین

عبید زاکانی

سخن بزرگان

ای باد سحر به کوی آن سلسله موی

 احوال دلم بگوی اگر یابی روی

ور زانکه ترا ز دل نباشد دلجوی

  زنهار مرا ندیده‌ای هیچ مگوی

مولانا جلال الدین محمد بلخی

حکایت

زاهدی مهمان پادشاهی بود چون به طعام بنشستند کمتر از آن خورد که ارادت او بود و چون به نماز برخاستند بیش از آن کرد که عادت او تا ظنّ صلاحیت در حق او زیادت کنند

ترسم نرسی به کعبه ای اعرابی                کین ره که تو میروی به ترکستان است

گفت در نظر ایشان چیزی نخوردم که به کار آید، گفت نماز را هم قضا کن که چیزی نکردی که به کار آید

تا چه خواهی خریدن ای معذور               روز درماندگی به سیم دغل

سعدی شیرازی

ایران من

تیسفون

پایتخت ساسانیان

دیده و دل

ز دست دیده و دل هر دو فریاد

 هرآن چه دیده بیند دل کند یاد

بسازم خنجری نیشش ز فولاد

زنم بر دیده تا دل گردد آزاد

باباطاهر عریان

حکایت

منجمی به خانه درآمد یکی مرد بیگانه دید با زن او به هم نشسته، دشنام و سقط گفت و فتنه و آشوب خاست. صاحبدلی که برین واقف بود گفت:

تو بر اوج فلک چه دانی چیست

که ندانی که در سرایت کیست

                                        سعدی شیرازی

ضرب المثل

پدرت اسب یدک داشت چه به من

پدرم باغ ونک داشت چه به تو

توی دهن خودنما و قمپزو رفتن.

برگرفته از کتاب قند و نمک، جعفر شهری