فرهنگ و ادب ایران زمین

قتل این خسته به شمشیر تو تقدیر نبود		ور نه هیچ از دل بی‌رحم تو تقصیر نبود
یا رب آیینه ی حسن تو چه جوهر دارد		که در او آه مرا قوت تاثیر نبود
سر ز حسرت به در میکده‌ها برگردم		چون شناسای تو در صومعه یک پیر نبود
من دیوانه چو زلف تو رها می‌کردم		هیچ لایق ترم از حلقه زنجیر نبود
نازنینتر ز قدت در چمن حسن نرست		خوشتر از نقش تو در عالم تصویر نبود
تا مگر همچو صبا باز به زلف تو رسم		حاصلم دوش بجز ناله شبگیر نبود
آن کشیدم ز تو ای آتش هجران که چو شمع		جز فنای خودم از دست تو تدبیر نبود
آیتی بود ز عذاب انده حافظ بی تو		که بر هیچ کسش حاجت تفسیر نبود

۲ نظر ۰۲ بهمن ۹۶ ، ۱۳:۱۹

حکایت

شخصی به مزاری رسید. گوری سخت دراز بدید. پرسید: این گور کیست؟ گفتند: از آن علمدار رسول است. گفت مگر با علمش در گور کرده‌اند؟

عبید زاکانی

۰ نظر ۰۲ بهمن ۹۶ ، ۱۰:۳۶

از حادثه لرزند به خود قصر نشینان

ما خانه بدوشان غم سیلاب نداریم

صائب تبریزی

۰ نظر ۰۲ بهمن ۹۶ ، ۱۰:۳۳

تا مرد سخن نگفته باشد		عیب و هنرش نهفته باشد
هر بیشه گمان مبر که خالیست		باشد که پلنگ خفته باشد

گلستان سعدی

۱ نظر ۰۲ بهمن ۹۶ ، ۱۰:۱۹