من دیوانه!

قتل این خسته به شمشیر تو تقدیر نبود		ور نه هیچ از دل بی‌رحم تو تقصیر نبود
یا رب آیینه ی حسن تو چه جوهر دارد		که در او آه مرا قوت تاثیر نبود
سر ز حسرت به در میکده‌ها برگردم		چون شناسای تو در صومعه یک پیر نبود
من دیوانه چو زلف تو رها می‌کردم		هیچ لایق ترم از حلقه زنجیر نبود
نازنینتر ز قدت در چمن حسن نرست		خوشتر از نقش تو در عالم تصویر نبود
تا مگر همچو صبا باز به زلف تو رسم		حاصلم دوش بجز ناله شبگیر نبود
آن کشیدم ز تو ای آتش هجران که چو شمع		جز فنای خودم از دست تو تدبیر نبود
آیتی بود ز عذاب انده حافظ بی تو		که بر هیچ کسش حاجت تفسیر نبود