در دوره هخامنشیان برای تایید اسناد از مهر استفاده می شد. این روش تا قبل از سده بیستم هنوز در ایران رایج بود، به گونه ای که اغلب صاحب منصبان و علما دارای مهر مخصوص خود بودند که به جای امضا از آن استفاده می کردند.
هر عضو دربار شاهنشاهی هخامنشی که به گونه ای با سازمان اداری سر و کار داشت، می بایستی همیشه مهر خود را به همراه داشته باشد. هر گاه مهر یکی از افراد گم می شد موضوع به اطلاع همگان می رسید.
ادامه دارد...
برگرفته از مجله تدبیر، شماره 198، آبان ماه 1387
استفاده از لوح گلی پیش از ایران در بین النهرین و عیلام رایج بود. هخامنشیان که این شیوه را مفید یافته بودند، آن را در نظام اداری و دیوانی خود به کار گرفتند. این لوح ها قرص های بیضی شکلی به اندازه کف دست از جنس خاک رس بودند که در زمان مورد نیاز سطح آنها صاف و با خط میخی روی آن نوشته می شد. افراد مسوول با زدن مهر خود آن را تایید می کردند.
ادامه دارد...
برگرفته از مجله تدبیر شماره 198 آبان 1387
در تشکیلات داریوش کبیر، مقام ها و مشاغل عمده عبارت بودند از:
- رئیس تشریفان
- قائم مقام رئیس تشریفات
- خزانه دار
- کاخ دار
- نمایندگان محلی دولت
- سایر مشاغل دولتی مانند بازرسان، سفیران، نیزه داران، نگهبانان، منشی ها، ماموران مالیات گیر، پیک ها، چاپارها و تعدادی مشاغل رده پایین تر.
ادامه دارد...
برگرفته از مجله تدبیر شماره 198 آبان 1387